Antigone
277
«Antigone» av Sofokles er eitt av dei mest gripande forteljingane i teaterhistoria, ei gresk tragedie som har rørt oss i meir enn 2000 år. Den unge Antigone trosser forbodet til kong Kreons og gjer det ho sjølv meiner er rett: Bror hennar, Polyneikes, fortener ei verdig grav, om ho så må gi han det sjølv.
Om forestillingen
At kongen meiner han er ein landsforrædar, tek ikkje frå han menneskeverdet eller svekkar kjærleiken ho har til han. At kongen også er hennar og Polyneikes’ onkel, og far til hennar trulova, gjer det sjølvsagt meir komplisert, men Antigone går sine eigne vegar. Med eit djupt personleg mot set ho si tru og samvitsrøyst framfor statens lover. Oddsa for at ho skal lukkast er mildt sagt ikkje gode.
«Antigone» er ei gripande reise gjennom menneske sin kamp for rettferd og individets rett til å følgje si eiga overtyding. Ei historie om tap, kjærleik og urokkeleg vilje, om familieband, lojalitet, plikt og tankefridom, og om kva det vil seie å vere menneske.
Når Alan Lucien Øyen skaper si eiga tolking av denne tidlause klassikaren, skjer det i dei røffe omgjevnadene på Bergen Kjøtt. Tilskodarane kjem tett på Antigone – spelt av Reidun Melvær Berge – og hennar med- og motspelarar.
Foto: Helge Hansen & Jonas Bostrøm | Montag
av Sofokles
Gjendikta av Halldis Moren Vesaas
Regi: Alan Lucien Øyen
Medvirkende
Regissør: Alan Lucien Øyen | Dramaturg: Lillian Bikset